رابطه بین تشخیص درد و وضعیت بدیل در اندیشه دکتر علی شریعتی

موضوع و هدف اصلی این پژوهش رابطه ی بین "تشخیص درد" و "وضعیت بدیل" در اندیشه دکتر علی شریعتی، روشنفکر معاصر ایرانی بود. پس از بررسی چیستی اندیشه سیاسی این نتیجه حاصل شد که؛ برخی از تحلیل گران اندیشه سیاسی از جمله اسپریگنز که مبنای کار ما در این پژوهش در بررسی اندیشه شریعتی است، نظریه سیاسی را مترادف با اندیشه سیاسی قلمداد نموده اند؛ با توجه به این بحث و با ابتناء به مدل اسپریگنز، شریعتی با وجود اندیشه ورز بودن "نظریه پرداز"ی سیاسی است که با نگاهی رادیکال انسان و اجتماع خود را مورد کنکاش قرار می دهد. و به دنبال یافتن راه حلی انقلابی برای وضع موجود و ارائه ی وضعی بدیل و ایده آل است. شریعتی الیناسیون و ازخودبیگانگی را به عنوان بحران جامعه امروز بشری و از جمله ایران معرفی می کند. او یک نظریه پرداز رادیکال و خوش بین به ذات انسان است، که ریشه ی مشکلات و نابسامانی-های پدید آمده را ناشی از عوامل مصنوعی و ساخته های دست بشر می داند. و استعمار، استبداد، استثمار و استحمار را به عنوان علل اصلی بحران الیناسیون در بین مردمان جهان سوم و جوامع اسلامی از جمله ایران معرفی می کند. شریعتی در بررسی علل الیناسیون صرفاً به عقب ماندگی اقتصادی نمی اندیشد بلکه نگران از دست رفتن روح خدایی انسان به عنوان مظهر آزادی، آفرینندگی و آگاهی در دوره ی جدید است. بنابراین مفهوم بحران در نظر او دو جنبه دارد یکی عقب ماندگی اقتصادی و اجتماعی و دیگری از دست رفتن روح خدایی انسان جدید است. از آنجایی که شریعتی به عنوان یک نظریه پرداز رادیکال و خوش بین به انسان، تحولی انقلابی را برای تغییر وضع موجود در جامعه طلب می کند، بنابراین به معرفی جامعه و انسان ایده آل می پردازد. به نظر او، اسلام شیعی احیاء شده جامعه ی ایده آلی را به وجود می آورد که؛ دارای سه بعد "عرفان،برابری و آزادی" است. و قادر خواهد بود که در این زمانه که روح انسانی در تکاپوی یافتن راهی برای رهایی است. اشکال موجود سلطه را از بین ببرد و انسان از خود بیگانه را به خویشتن حقیقی خود بازگرداند.